Masadaki Titanik trajedisini anlatan gazeteyle birlikte zamanın içinde donmuş unutulmaz kulübe bakanı geçmişe götürüyor. 100 yılı aşkın bir süre boyunca donmuş halde kalan kır evi, Titanik’in batışına kadar uzanan gazetelerin hala masanın üzerinde durduğu, geçmişe ürkütücü bir bakış sunuyor:
Tarihi 1911’e kadar uzanan gazete sayfalarından, yarıya kadar içilmiş bir pipoya kadar, kır evi 21. yüzyıldan çok uzak bir dünya gibi görünüyor. 20. yüzyılın başlarından kalma yiyecek kutuları mutfakta, tarih kitaplarından çıkmış bir sobanın hemen yanında açılmadan duruyor.
Kır evinde 2015 yılına kadar aile geçmişini korumak için büyük çaba harcayan üç erkek kardeşin sonuncusu yaşadı. Fotoğrafçı Rebecca mülkü görmeye davet edildikten sonra, son sahibinin ölümünün ardından, kendisini karşılayan ürkütücü sahneler aklından çıkmıyordu…
Çürümeye terk edilmiş 140 terk edilmiş ‘hayalet kasabadan’ birinde ve orada yalnızca 10 sakin yaşıyor.
Ev, Kuzey İrlanda’nın County Tyrone şehrindedir.
Adı yalnızca Dessie olarak tanımlanan bir adam, 2015’te bir eve taşınmadan ve iki yıl sonra vefat etmeden önce ‘geçmişin kalıntıları arasında yalnız bir yaşam’ sürdüren, orada yaşayan son kişiydi.
Çiftlik işçisinin kulübesinin etrafına saçılmış ve dokunulmamış eski kitaplar, dergiler, gazeteler ve fotoğraflarla buldukları karşısında şaşkına döndüğünü söyledi.
İçerideki bazı eşyaların tarihi 100 yılı aşkın bir geçmişe sahiptir.
Şöminenin üzerine bir saat 12.15’i gösteriyor, bir çift bardak alınmaya hazır bırakılıyor ve paslanmış bir OXO kutusu açık bırakılmış ve içinde iki cep saati saklanmış.
Çekmeceler el yazısıyla yazılmış yüzlerce mektupla dolu ve ocağın üzerinde, terk edilmeden hemen önce oraya yerleştirilmiş gibi görünen bir bardağın yanında üç çaydanlık duruyor.
1917’den kalma Mid Ulster Mail dahil olmak üzere eski kitaplar ve gazeteler, 50 yıldan fazla bir süredir kapalı olan oturma odasında, 1912’de Titanik’in batmasının sonrasını haber yapan bir gazeteyle birlikte öylece bırakıldı.
Üst katta çürümüş yatak örtüleri, yerde bir yatak lazımlığı ve karyolanın ucunda asılı duran düz bir başlık vardı.
Rebecca, başlangıçta iç mekanın çok ilginç olup olmayacağından emin olmadığını ancak şimdi Dessie ve ailesinin hayatlarına dayanan bir sergi hazırladığını söyledi.
Şöyle dedi: “İtiraf etmeliyim ki dışarıyı gördüm ve buna değip değmeyeceğinden emin değildim. Kapıyı açar açmaz şaşkına döndüm.”Küçük bir kulübe olduğunu düşündüğüm bir yere gittim ve orası aslında bir sosyal tarih müzesi.”
Son erkek kardeşin kır evinden ayrılmasından bu yana iç kısımlara dokunulmamıştır
Kır evi ilk kez 1858’de haritalarda göründü ve Rebecca, tüm fotoğraflardaki bulmacanın parçalarını bir araya getirmeye yardımcı olmak için aileyi araştırmaya başladı.
Dessie hakkında daha fazla bilgi edinmek için insanlarla konuştuktan sonra şunları söyledi: “Birçok özelliğinin yanı sıra muhteşem bir aşçıydı, birçok arkadaş hala onun orijinal ocakta pişirdiği ünlü sodalı ekmeğinden bahsediyor.
50 yıllık yemek kutuları bulundu.
Raflarda eski yiyecek kutuları açılmadan kalmış.
“Süt ve tereyağı üretmek için inekleri sağan iyi bir çiftçiydi. Evde akşam yemeğini bitirirseniz, birkaç saniyeliğine bir akşam yemeği daha verildiği söylendi. Kimse aç karnına ayrılmadı.”
Rebecca’nın çözmeyi başardığı gizemlerden biri, Dessie’nin annesiyle evli olduğunu keşfettiği Edwin McQueen adlı bir adama ait kişisel eşyalardı.
Onlarca yıl öncesine ait bir masanın üzerinde bırakılan gazeteler…
50 yılı aşkın süredir kullanılmayan oturma odasında gazeteler duruyordu (Edwin polis olarak çalışıyordu ve yatak odalarından birinde 1894 tarihli bir sertifika ve üniformalı çerçeveli bir fotoğrafı bulundu. Rebecca, Belfast’ta sergilenen ve çiftlik evinden mükemmel şekilde yeniden yaratılmış iki odayı içeren, eşyaların yer aldığı kendi müze sergisinin küratörlüğünü yaptı.
Şunları ekledi: “Bu gibi evler, bu binaları fotoğraflamayı ve belgelemeyi sevmemin sebebidir. Ülke çapında buna benzer pek çok yer el değmemiş halde duruyor ve çok yakında onlar da yok olacak ve onlara dair hiçbir kayıtımız olmayacak.” Orada olmak.”
